Traveling through 'Nam!

Eindelijk weer even de tijd gevonden om te typen, het zijn drukke weken geweest afgelopen tijd! Na een hectische maar gelukkig weer veilige paar vluchten kwamen we aan in Ho Chi Minh City, waar we vrij snel door de visum-procedure gingen en buiten het vliegveld stonden. Toen de bus gepakt naar het hostel, wat al meteen een avontuurtje was aangezien mensen niet heel goed (zeg maar helemaal niet) Engels konden en we alleen de naam van het hostel hadden. Als echte pioniers gewoon uitgekomen samen en bij het hostel aangekomen meteen maar de afspraak gemaakt om naar motoren te gaan kijken. Na een nacht zonder slaap met 3 vluchten, hebben we onze spullen alleen maar snel gedropt bij het hostel en zijn meteen door gegaan. Was wel even heftig, maar ook lekker om meteen al naar motoren te gaan kijken. Bij de motoren waren Inge en ik meteen verkocht en de motoren dus ook. Heerlijk om weer zulke dingen onder ons gat te hebben. Het waren Honda Wins, 110cc, 1 cilinder, 4 versnellingen. Krakkemikkige bakken, kostten veel moeite om aan te wennen, maar Jezus wat reden ze heerlijk. Na de koop hebben we nog even met de verkopers een drankje gedronken, hen uitgehoord over hen trip, hun sim-kaartjes gekregen en een setje aan basis spulletjes zoals regenjas enzo en toen vertrokken richting het hostel. Tijdens deze rit begon echt gigantisch hard te gieten, dus echt zeiknat geregend. Wat een aankomst in Vietnam zo zeg. Snel de motoren ergens geparkeerd met het idee dat we ze die avond als we weer de deur uit gingen veilig moesten stallen of een slot moesten gaan kopen. Die middag in slaap gevallen allebei en waren 's ochtends pas wakker geworden. Die ochtend meteen bij de motoren gaan kijken, waren ze pleite!!!! Wij rondgevraagd maar niemand begreep ons, dus het hostel gebeld. Een meisje die er werkte kwam meteen naar ons en begon te vragen. Toen kwam er een vrouw die zei dat ze ze even "veilig had gesteld" en ze nu wel even zou halen voor ons, want ze had ze binnen neer gezet. We moesten alleen wel even omgerekend zo'n 12 euro afrekenen als dank. Wij hebben dit nog naar beneden kunnen halen omdat we het belachelijk vonden om onze motoren nu zo terug te moeten kopen van iemand die ze gewoon gejat had, maar we hadden ze in ieder geval terug. De rest van deze dag hebben we lekker de toerist uitgehangen en HCMC verkend, waaronder een heel indrukwekkend oorlogsmuseum (echt een aanrader).
Volgende dag hadden we onze eerste trip met ongeveer 250 km, eerst duurde het al even om de stad uit te komen, we waren een aantal keer weg kwijt, we hebben een flink stuk over de grote snelweg gereden waar motoren echt niet mogen komen. maar 7 uur later waren dan toch eindelijk in Lagi in een leuk buitenwijkje aangekomen. Overal klonk karaoke waar we ook bij een karaokebar om de weg naar ons hostel gingen vragen, nou die vrouw was me toch een partij blij dat ze blanken richten een karaoke bar zag komen. Helaas, we kwamen alleen voor een routebeschrijving haha. Die avond hebben we kennis gemaakt met café suá, gigantisch sterke bittere espresso met gecondenseerde melk, in een glas met ijsklontjes. Meteen verkocht en dit hebben we dan ook maar meteen uit ons hoofd geleerd haha.
Daarna door naar Phan Thiet, zo'n 100km rijden want we wilden de afstanden wat kleiner en comfortabeler houden. Een tof klein vissersdorp, waar we met locals in een barretje (allemaal kleine plastic stoeltjes in een schuurtje) het jeugd elftal de halve finale van de Asia Cup hebben zien spelen. Heel tof hoe zij daarbij meeleven. Ook hebben we daar even mijn helm overgespoten zodat ie goed matchte met mijn motor, ook in Vietnam op de motor moet je er fashionable uit zien hehe.

De dag daarop meteen weer gereden naar Di Linh, waar we enkel een korte stop hadden voor Da Lat. Dit was de eerste route door de bergen, prachtige rit ook door een aantal koffieplantages. Tijdens een stop een selfie sessie gedaan met lokale jongens, die waren ontzettend geïnteresseerd in ons. We hadden al eerder gemerkt dat we allebei best wel een fenomeen waren, Inge met haar rode haren en opscheer, ik met mijn dreads en allebei een tunnel en tatoeages...
In Da Lat zijn we wat langer gebleven zodat we even lekker konden chillen en socializen in het hostel en de toerist konden uithangen met overdag lekker rondwandelen, een avond in het hostel een heel gezellig family dinner hadden en de andere avond naar de nightmarket gingen, een dag naar een hele mooie Pagode, waarbij we echt een hele leuke lunch hadden. We gingen meestal bij een leuk plekkie gewoon ergens zitten en bestelden twee, om dan maar te zien waar ze mee kwamen. Deze keer was het met allerlei bordjes met verschillende dingen, waar Inge en ik allebei helemaal niks van wisten te maken. De vrouw zag het en deed het even voor, bleken het allerlei losse ingrediënten te zijn voor verse spring rolls die je zelf in elkaar kon zetten. Super leuk om te doen en zooooooo lekker! En dat kost dan ongeveer 2 euro in totaal, echt ongelofelijk dat het ook daar gewoon voor kan.
Eenmaal vertrokken met de motor volgde een bizarre route: ontzettend mooie bergpas die ons door een wolk leidde. Dik aangekleed met al het warme dat we hadden lekker cruisen door de bochten met prachtig uitzicht. We kwamen langs wegwerkzaamheden omdat een landslide van eerder een hele baan van destructie had gemaakt. Ineens kwamen we aan bij een wegversperring, was er een mijn iets eerder die dag ontploft die nog over was van de oorlog (liggen nog heel veel door Vietnam verspreid) en moesten we 20 minuten wachten tot het weer veilig was om verder te gaan. Toen nog een uurtje rijden dachten we, totdat de tank van Inge leeg was, zag haar ineens niet meer in mijn spiegel. Dat was schrik nummer 1. Ik toen maar snel vooruit gereden om te tanken, want het werd al donker. Inge was inmiddels begonnen met lopen, maar werd benaderd door iemand die geen Engels sprak maar wel wilde helpen. Heeft ie haar een tijdje achtervolgd terwijl ie met licht op haar scheen, reed ie ineens weg en kwam later terug met een bidon benzine. Hierdoor dacht Inge mij tegemoet te kunnen rijden, maar kwam na een tijd een benzinestation tegen. Bleek dat we elkaar gemist hadden in het pikkedonker, Inge pakte vervolgens per ongeluk een afslag en konden we elkaar helemaal niet meer vinden terwijl de telefoons geen verbinding konden maken. Echt wat een gigantisch enge ervaring, hoop dat echt nooit meer mee te hoeven maken. Dan ga je toch wel hele gekke dingen aan je hoofd halen die er met je vriendin gebeurd hadden kunnen zijn.
Eindelijk bereik, dus over en weer appen en bellen over onze locaties, en na flink zoeken eindelijk elkaar gevonden. Toen zijn we snel naar Nha Trang gescheurd wat echt klein Rusland bleek te zijn. Veel te Russisch (namen op gevels, menu's, etc. waren allemaal in het Russich) en druk en duur. We wilden hier eigenlijk een dag of 2 blijven, maar zijn 's ochtends snel vertrokken richting Quy Nhon via een lange kustweg. Een aantal uur rechtoe rechtaan met een enorm sterke wind die ons af en toe echt maar net niet van de weg waaide. Even lekker bijgekomen in dat stadje, fietsen van het hostel meegekregen en zo de stad verkend. In die dagen klaar gestoomd voor drie dagen doorrijden naar Hoi An. Drie keer ca 160 km/dag via kust en echt schitterende bergwegen. Dit was toch een hele bijzondere manier van een land te mogen leren kennen, op de motor zelf je route bepalen en door alle elementen te rijden.

Eindelijk aangekomen in Hoi An: dit was meteen weer een stuk groter en drukker. De goedkoopste optie was een groot party hostel waar Inge en ik allebei niet zo van zijn, maar gelukkig kan je met enige moeite ook altijd wel redelijk die drukte vermijden. Die avond zijn we eerst, zoals eigenlijk ieder avond wel, lekker uit eten gegaan. Het eten is hier heerlijk, maar je merkt wel dat de Vietnamese keuken voor echt lowbudget reizen niet heel uitgebreid is, maar wel lekker. Daarna door voor een massage, ff heeeerlijk ontspannen na die lange koude ritten. Wat ons gelijk op viel is dat Hoi An heel erg draait op met de aankleding met lampionnen, kaarsjes op water, boottochten, fietstaxi's, etc. Wij waren hierdoor best wel geprikkeld en zijn dan ook meteen samen gaan overleggen of hier filmisch iets mee te doen is. Zodoende hebben wij 2 locals geïnterviewd over hun visie op Hoi An en wat het toerisme ermee doet. Zijn benieuwd of we dit ook op andere plekken kunnen doen, zodat Inge hier wat mee in elkaar kan zetten.
Wij waren het toerisme snel beu en zijn na twee nachten naar Da Nang door gereden om daar een tattoeage te laten zetten. Ging heel moeilijk in overleg qua ontwerp, maar uiteindelijk staat er weer iets prachtigs bij zowel Inge als bij mij. Zelfde concept allebei, maar anders vormgegeven. Volgende dag door naar Hue, wat ons door de beroemde Hai Van Pass bracht. Het was best slecht weer, en het was prachtig om langs een berg te rijden waarbij een wolk over de top kwam en langs de berg af naar beneden gleed. Het is lastig uit te leggen, maar als het goed is staat er iets van op beeld wat later te zien zal zijn. Het was in ieder geval ontzettend genieten om deze bergpas te rijden en daarna een stuk snelweg gereden langs allemaal rijstvelden en dergelijke. In Hue hebben we wat sightseeing gedaan om de oude Emperial woning te zien (de vroegere verblijven en troonkamer van de keizer) om de dag erna weer terug naar Da Nang te rijden. Dit was onze laatste route en hadden een hele mooie binnendoor gepakt die ons langs de kust door allerlei dorpjes bracht en daarna opnieuw de Hai Van Pass met deze keer een strakblauwe hemel. Heerlijke afsluiter, want de dag erna hebben we onze motoren verkocht aan een paar Duitse vrienden die ermee naar Laos wilden rijden.
Voor ons was het genoeg geweest zo, het rijden inclusief reparaties telkens begonnen toch wel duur uit te vallen en het rijden was ook even mooi geweest zo. Aangezien we een heel goed bod kregen (winst gemaakt met alle reparaties enzo er nog bij) was het een mooi moment om er afscheid van te doen. Hierna ben ik helaas ziek geworden (zal vast verdriet van het afscheid geweest zijn) en hebben een aantal dagen niet weg gekund omdat ik helaas geen kant op kon. Toen ik me enigszins beter voelde hebben we de bus gepakt richting Laos, zijn bij de grens gedropt, hebben onze stempels gekregen en zijn zo de grens overgelopen. Ook weer eens leuk om dat gedaan te hebben, een ander land in lopen.
Nu in Laos willen we een dikke week blijven en dan nog een dikke week Thailand en dan is het weer mooi geweest voor ons in Indochina en zullen we weer terug gaan naar Nieuw Zeeland.