They see me rolling...

Afgelopen weken bij de kermis met heel veel plezier gewerkt, het buiten werken, het sjouwen, de collega´s, het kamperen dat daarbij kwam kijken, etc. was allemaal erg genieten! Ieder weekend hadden we 2 à 3 showdagen waarbij ik meestal een kinderachtbaan bediende, de Dragon Wagon. Dit hield in de kaartjes aannemen, veiligheid van de kids checken qua gordel enzo en dan het proberen zo leuk mogelijk te maken voor hen terwijl ze rond gingen.
Terwijl ik dit deed, stond Inge meestal de slush puppies te verkopen of werkte ze in de kantine met het bereiden en verkopen van eten en drinken. We hebben vaak drukke dagen gehad waarbij we non-stop konden werken en we hebben dagen gehad waarop we echt maar 2 klanten/kinderen per uur hadden.
Tussen de showdagen hebben we geholpen met het opbouwen en afbreken van de kermis of het repareren/poetsen van attractie/hekken/voertuigen. Super interessant werk om ook eens te zien hoe dat allemaal werkt en zo`n kermis zijn dingen doet.
Bij de vrije dagen die we 1 of 2 hadden tussen de shows door, zijn we vaak uitstapjes gaan maken (hiken, zeehonden bekijken, lekker aan het strand slapen, etc.), hebben we aan ons bedrijf The Bold Elephant gewerkt, zijn we taken gaan doen zoals wassen en boodschappen doen of zijn we gewoon lekker gaan relaxen. Op deze manier hebben we in de afgelopen 2 maanden al de hele oostkust, zuidkust en de helft van de westkust gezien van het Noordereiland van Nieuw Zeeland.

Helaas heeft ongeveer 2 weken geleden het noodlot een beetje toegeslagen. Ik stond even de deuren van een vrachtwagen te schilderen op een ladder, toen de wind deze deur open blies en mij van de ladder af tikte. Na een val van 2 meter belandde ik vol op mijn zij en was ik gelijk buiten bewustzijn en ik 5 à 10 minuten later gevonden ben. Ik weet er zelf vrij weinig meer van, maar blijkbaar heb ik flink wartaal uitgeslagen, kon ik mijn linkerbeen niet meer bewegen en hebben ze zo snel mogelijk de ambulance gebeld. Hierin getild, helemaal ingesnoerd en is het proces begonnen van onderzoek, scans, etc.

Uiteindelijk een week lang in het ziekenhuis gelegen met onderzoek naar pijnstillers die maar heftige bijwerkingen bleken te hebben (blijkt dus nu dat ik allergisch ben voor opioïden, wat zo'n beetje iedere sterkere pijnstiller is), een MRI scan die liet zien dat mijn hernia flink verergerd is en onderzoek naar uitval van mijn linkerbeen met veel pijn. Erg vervelend om iedere dag weer dingen zoals uitslagen te moeten afwachten, onzekerheid te hebben, maar het was fijn om telkens wel weer redelijk goed nieuws te horen te krijgen. Ook fijn was het om zo'n fijne steun en zorg te krijgen van Inge, dit heeft het hele proces een heel stuk makkelijker voor me gemaakt. Na die week in het ziekenhuis ontslagen te zijn, hebben we een rolstoel gekocht, krukken en looprek meegekregen en een stretcher bed gekocht zodat we in de tent niet meer op de grond hoefden te slapen.
Hierna hebben we ons weer bij de kermis aangesloten, zodat Inge weer kon werken en ik me kon focussen op herstel. Gelukkig had ik de rolstoel om me voort te kunnen bewegen en kon ik rustig op de krukken oefenen met lopen. Dit ging echt ontzettend goed, tot ik steeds meer tekenen van zenuwbeschadiging kreeg. Hiervoor 3 dagen geleden weer naar de EHBO gegaan van een ander ziekenhuis (we waren inmiddels alweer 2 weken verder), waar ik na een kort onderzoek werd doorgestuurd naar de EHBO van een andere stad zo'n 100km verderop, omdat ze daar meer specialisten hadden. Hier naartoe gereden, onderzoek gehad en weer een nacht in het ziekenhuis door moeten brengen. De dag daarop een MRI scan gekregen en weer een hele dag niet mogen bewogen en muisstil in bed moeten liggen, jeetje wat is dat lastig... Heb wel gemerkt dat de zorg in Nieuw Zeeland erg goed is en samen met hulp van het ziekenhuis en zorg van de reisverzekering ook al het geregel van papierwerk geregeld krijg.

Vanmorgen gelukkig uitslag gekregen dat de hernia nog hetzelfde is als net na de val, niet is verergerd en de tekenen van zenuwbeschadiging waarschijnlijk bijwerkingen zijn van de pijnstillers die ik moet slikken.
Sinds vanmiddag weer buiten het ziekenhuis, zodat ik weer flink kan lopen met oefenen op krukken, van het lekkere weer kan genieten aangezien het hier erg richting zomer gaat en van de prachtige landschappen kan genieten. Want die zijn hier zeker! Voor degenen die de film The Last Samurai hebben gezien, zullen zich misschien herinneren dat daar mount Fuji in voor komt. Nu is die film hier in deze regio opgenomen, omdat hier een prachtige vulkaan is die exact op mount Fuji lijkt. Dit is dan ook ons dagelijks uitzicht, met ook nog eens de zee als uitzicht als we de andere kant op kijken. Nieuw Zeeland is qua landschappen echt prachtig en ik kan steeds beter begrijpen waarom mensen altijd zo enthousiast zijn over hun reis in dit land.

Ik ga weer verder oefenen met lopen, hoop dat ik bij de volgende update kan zeggen dat ik weer helemaal genezen ben. Mijn doel is om met kerstmis weer te kunnen gaan surfen. Ik hou jullie op de hoogte en beloof dat er snel weer foto's op Facebook aan zullen komen.