Surfing, celebrating, recovering and leaving!
Blijf op de hoogte en volg Daan
10 Januari 2018 | Nieuw Zeeland, Raglan
Oeps, het nieuwe reisverslag heeft iets langer op zich moeten wachten dan gepland. Maar het is goed nieuws en dat is het best waard lijkt mij zo.
Mijn vorig reisverslag sloot ik af met dat ik hoopte in het volgende te kunnen schrijven dat ik weer helemaal genezen was en met kerstmis had gesurft. Helemaal genezen kan ik helaas nog niet zeggen, maar voordat kerst de intrede had gedaan, was het me al gelukt om een dagje te surfen wat verrassend goed ging.
Laat ik bij het begin beginnen weer, hopelijk krijg ik het allemaal een beetje overzichtelijk en begrijpelijk op papier... Nadat ik uit het ziekenhuis ontslagen was vorige keer, voelde het voor zowel Inge als voor mij heel vreemd om weer terug te keren bij het cirucus. Dit was een verandering die zich sinds een week of 2 langzaam was gaan ontwikkelen. Het voelde niet meer als thuis komen en we hadden allebei tegenzin om daar weer te zitten.
Uiteindelijk hadden we besloten dat dat onze laatste show zou zijn, dus een paar dagen later pakten we onze spullen voor de laatste keer in, namen we afscheid van iedereen en vertrokken richting Raglan (een dorpje waar we al veel over hadden gehoord en 2 vrienden van ons wonen).
Die kant op hadden we voor de touristische route gekozen en hadden echt een waanzinnig mooie rit die ons door prachtige dalen, onherbergzame gebieden, door het bos opgevroten tunnels en een republiek (eigen staatje in NZ met de naam Whangamomona, moet je echt even Googlen) nam.
Aangekomen in Raglan kregen we een heel warm ontvangst van Josh en Dylan, een Amerikaans koppel die ook een tijd bij de kermis hadden gewerkt. Hier hebben we een aantal nachten bij kunnen slapen en overdag hebben ze ons kennis laten maken met al het toffe dat Raglan te bieden heeft. Het is een heel fijn plekkie met bijna altijd goede surf, een hele hechte samenleving met veel evenementen, mooie omgeving, etc.
Na een paar dagen hadden we een stekkie voor onszelf gevonden waar we het 2 weken vol hielden. Het was vrij duur, heel erg afgelegen, echt heel smerig en we voelden ons er gewoon echt niet thuis. Wat wel heel gaaf was, was dat het helemaal zelfvoorzienend in de bossen was met 's nachts possums, het geluid van de morepork (een uil), het geluid van kiwi-vogels en gloeiwormen in de omgeving. Na deze 2 weken bleek dat we gewoon echt wat anders moesten zoeken, omdat we nog geen werk hadden gevonden. We hadden dus op Facebook een oproep geplaatst met de vraag of er iemand ons inwoning in ruil voor werk (wwoofing) kon aanbieden. Bijna meteen kregen we een reactie van Paulina, een Poolse vrouw die al een aantal jaar hier woont en nu geen werk voor ons had, maar ons wel nodig had voor gezelschap omdat ze zich alleen voelde (haar man zat voor werk een maand in het buitenland). Zij woont zelf ondergronds in een huis en heeft nog een huis gebouwd uit cointainers op haar erf, allemaal zelfvoorzienend. Wij mochten gebruik maken van het containerhuis en zo nu en dan eten we samen, gaan we samen op pad of hebben we spelletjesavond of iets dergelijks. Super goede deal lijkt mij zo!! Hier mogen we blijven wonen tot we over anderhalve week naar Vietnam vertrekken.
Ondertussen proberen we nog zo veel mogelijk leuke dingen te doen en her en der wat geld te verdienen. De spullen die nodig waren voor mijn herstel zoals een stretcherbed, rolstoel en ook andere dingen zoals de auto zijn gelukkig allemaal (met redelijk wat winst ook nog eens) verkocht. De auto mogen we wel gebruiken totdat we naar het buitenland gaan, ideaal dus!
Inge heeft hier een heel fijn contact met de videograaf van deze regio en die schuift zo nu en dan wat klusjes door of heeft zelf onze hulp nodig. Hartstikke fijn voor Inge om op deze manier in haar eigen vakgebied bezig te kunnen zijn en dat we toch nog wat geld binnen krijgen. Want verder was het qua werk zoeken helemaal niks hier helaas, en we moeten wel wat op de rekening met onze plannen die ik zo nog even verder uit leg.
Deze videograaf rijdt zelf motor en had van ons meegekregen dat wij dat ook graag doen. Hij is zo ontzettend vriendelijk geweest om zijn motor met alle nodige uitrusting aan ons uit te lenen op een zonnige dag, zodat we eindelijk weer die roep van het motorrijden konden beantwoorden.
Verder zijn we veel aan het surfen hier wat steeds beter gaat, Inge heeft deze week voor het eerst staand een golf bereden en mij lukt het steeds beter om te blijven staan en een golf af te maken!
Ook hebben we met kerst een heerlijke tijd samen gehad om te vieren dat we precies een jaar geleden onze eerste date hadden en dit in combinatie met sinterklaas en kerst. We hadden vanuit Nederland een doos met cadeautjes gekregen en hadden voor elkaar ook cadeautjes en een gedichtje. Ook de verjaardag van Inge hebben we een paar dagen daarvoor met veel plezier en een klein verrassingsfeestje gevierd!
Komende zondag zijn Inge en ik echt een jaar samen en dat gaan we heerlijk vieren met een dagje uit en dan is het voor nu nog maar een weekje in Nieuw Zeeland. De 22e vliegen we naar Saigon, Vietnam waar we waarschijnlijk zo snel mogelijk een motor gaan kopen om daarmee op ons gemakje naar het noorden te rijden en daarna waarschijnlijk door naar Laos en Thailand rijden. We hebben waarschijnlijk budget voor 2 maanden Azië, dus dat moet wel passen lijkt me. Als we rond Pasen terug komen, kunnen we waarschijnlijk nog een giga show van de kermis in Auckland werken. Hiermee zullen we genoeg geld verdienen om een busje te kopen en naar het Zuidereiland te rijden om daar weer opnieuw te gaan werken en reizen.
Dat was het weer, genoeg getypt, jullie weer voldoende op de hoogte! Volgende keer zal het vanuit Azië zijn waarschijnlijk, ik ben benieuwd wat ik dan weer te vertellen heb!
Mijn vorig reisverslag sloot ik af met dat ik hoopte in het volgende te kunnen schrijven dat ik weer helemaal genezen was en met kerstmis had gesurft. Helemaal genezen kan ik helaas nog niet zeggen, maar voordat kerst de intrede had gedaan, was het me al gelukt om een dagje te surfen wat verrassend goed ging.
Laat ik bij het begin beginnen weer, hopelijk krijg ik het allemaal een beetje overzichtelijk en begrijpelijk op papier... Nadat ik uit het ziekenhuis ontslagen was vorige keer, voelde het voor zowel Inge als voor mij heel vreemd om weer terug te keren bij het cirucus. Dit was een verandering die zich sinds een week of 2 langzaam was gaan ontwikkelen. Het voelde niet meer als thuis komen en we hadden allebei tegenzin om daar weer te zitten.
Uiteindelijk hadden we besloten dat dat onze laatste show zou zijn, dus een paar dagen later pakten we onze spullen voor de laatste keer in, namen we afscheid van iedereen en vertrokken richting Raglan (een dorpje waar we al veel over hadden gehoord en 2 vrienden van ons wonen).
Die kant op hadden we voor de touristische route gekozen en hadden echt een waanzinnig mooie rit die ons door prachtige dalen, onherbergzame gebieden, door het bos opgevroten tunnels en een republiek (eigen staatje in NZ met de naam Whangamomona, moet je echt even Googlen) nam.
Aangekomen in Raglan kregen we een heel warm ontvangst van Josh en Dylan, een Amerikaans koppel die ook een tijd bij de kermis hadden gewerkt. Hier hebben we een aantal nachten bij kunnen slapen en overdag hebben ze ons kennis laten maken met al het toffe dat Raglan te bieden heeft. Het is een heel fijn plekkie met bijna altijd goede surf, een hele hechte samenleving met veel evenementen, mooie omgeving, etc.
Na een paar dagen hadden we een stekkie voor onszelf gevonden waar we het 2 weken vol hielden. Het was vrij duur, heel erg afgelegen, echt heel smerig en we voelden ons er gewoon echt niet thuis. Wat wel heel gaaf was, was dat het helemaal zelfvoorzienend in de bossen was met 's nachts possums, het geluid van de morepork (een uil), het geluid van kiwi-vogels en gloeiwormen in de omgeving. Na deze 2 weken bleek dat we gewoon echt wat anders moesten zoeken, omdat we nog geen werk hadden gevonden. We hadden dus op Facebook een oproep geplaatst met de vraag of er iemand ons inwoning in ruil voor werk (wwoofing) kon aanbieden. Bijna meteen kregen we een reactie van Paulina, een Poolse vrouw die al een aantal jaar hier woont en nu geen werk voor ons had, maar ons wel nodig had voor gezelschap omdat ze zich alleen voelde (haar man zat voor werk een maand in het buitenland). Zij woont zelf ondergronds in een huis en heeft nog een huis gebouwd uit cointainers op haar erf, allemaal zelfvoorzienend. Wij mochten gebruik maken van het containerhuis en zo nu en dan eten we samen, gaan we samen op pad of hebben we spelletjesavond of iets dergelijks. Super goede deal lijkt mij zo!! Hier mogen we blijven wonen tot we over anderhalve week naar Vietnam vertrekken.
Ondertussen proberen we nog zo veel mogelijk leuke dingen te doen en her en der wat geld te verdienen. De spullen die nodig waren voor mijn herstel zoals een stretcherbed, rolstoel en ook andere dingen zoals de auto zijn gelukkig allemaal (met redelijk wat winst ook nog eens) verkocht. De auto mogen we wel gebruiken totdat we naar het buitenland gaan, ideaal dus!
Inge heeft hier een heel fijn contact met de videograaf van deze regio en die schuift zo nu en dan wat klusjes door of heeft zelf onze hulp nodig. Hartstikke fijn voor Inge om op deze manier in haar eigen vakgebied bezig te kunnen zijn en dat we toch nog wat geld binnen krijgen. Want verder was het qua werk zoeken helemaal niks hier helaas, en we moeten wel wat op de rekening met onze plannen die ik zo nog even verder uit leg.
Deze videograaf rijdt zelf motor en had van ons meegekregen dat wij dat ook graag doen. Hij is zo ontzettend vriendelijk geweest om zijn motor met alle nodige uitrusting aan ons uit te lenen op een zonnige dag, zodat we eindelijk weer die roep van het motorrijden konden beantwoorden.
Verder zijn we veel aan het surfen hier wat steeds beter gaat, Inge heeft deze week voor het eerst staand een golf bereden en mij lukt het steeds beter om te blijven staan en een golf af te maken!
Ook hebben we met kerst een heerlijke tijd samen gehad om te vieren dat we precies een jaar geleden onze eerste date hadden en dit in combinatie met sinterklaas en kerst. We hadden vanuit Nederland een doos met cadeautjes gekregen en hadden voor elkaar ook cadeautjes en een gedichtje. Ook de verjaardag van Inge hebben we een paar dagen daarvoor met veel plezier en een klein verrassingsfeestje gevierd!
Komende zondag zijn Inge en ik echt een jaar samen en dat gaan we heerlijk vieren met een dagje uit en dan is het voor nu nog maar een weekje in Nieuw Zeeland. De 22e vliegen we naar Saigon, Vietnam waar we waarschijnlijk zo snel mogelijk een motor gaan kopen om daarmee op ons gemakje naar het noorden te rijden en daarna waarschijnlijk door naar Laos en Thailand rijden. We hebben waarschijnlijk budget voor 2 maanden Azië, dus dat moet wel passen lijkt me. Als we rond Pasen terug komen, kunnen we waarschijnlijk nog een giga show van de kermis in Auckland werken. Hiermee zullen we genoeg geld verdienen om een busje te kopen en naar het Zuidereiland te rijden om daar weer opnieuw te gaan werken en reizen.
Dat was het weer, genoeg getypt, jullie weer voldoende op de hoogte! Volgende keer zal het vanuit Azië zijn waarschijnlijk, ik ben benieuwd wat ik dan weer te vertellen heb!
-
10 Januari 2018 - 13:09
Freek:
Keep it up! ❤️ -
10 Januari 2018 - 13:32
Maria:
Haaa Daan en Inge!
Fijn om weer wat van jullie te horen en zo te lezen vooral veel goed nieuws. Super!
Wat is een videograaf???
Kan zelf van alles verzinnen maar of dat ook klopt?
;-)
Geniet van jullie laatste weekje. Inge nog van harte gefeliciteerd met the Birthday
Goede tijd in Vietnam!
Met een kus.
Maria
-
10 Januari 2018 - 14:39
Janneke:
klinkt goed!!!!veel plezier met laatste weekjes daar en geniet ervan in Azie! -
11 Januari 2018 - 14:59
Ans:
Hee Daan, in een notendop, met pieken en dalen. Ontzettend blij dat het alweer is zoals het is, super, en nog een weg te gaan!
knap dat jullie ondanks alles ook blijven genieten van wat NZ te bieden heeft. En jullie jezelf weten te bedruipen ondanks alle tegenslag.
Ontmoet ook weer mooie mensen in Azië, geniet van dat land ook weer en zeker ook van elkaar! En vooral: ben voorzichtig aub op de motor!!!!!! xx -
11 Januari 2018 - 18:16
Helen:
Hoi Daan en Inge,
Even vanuit ons mam haar mail jullie reisverslagen gelezen.
Kom er bij mijzelf nooit aan toe en bij ons mam vind ik dan de rust om jullie verslagen te lezen.
Heerlijk zoals jullie genieten.
En wij genieten met jullie reis mee.
Binnenkort gaan we met de hele familie weer uit eten om ons pap te herdenken en zijn verjaardag te vieren. We nemen jullie in gedachte mee
Ook van ons mam heel veel lieve groetjes en een dikke kus voor jullie beide
Helen en Michel -
14 Januari 2018 - 13:33
Jan Appels:
Mooi verhaal weer Daan en Inge. Gelukkig goed hersteld zodat je weer keuke dingen kunt doen. Vriendelijk en behulpzaam volk daar.
Geniet van de reis verder. -
17 Januari 2018 - 10:42
Bart:
Daan en Inge, Yess nu was ik ook wel weer eens benieuwd hoe het jullie vergaat! Vet dat jullie nog wat golven meegepakt hebben! En wat een aardige mensen heuj dat ze zomaar (denkik) motors en onderdak uitlenen, superrr. Goeie reis naar Namm muchoamooreee X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
