Chocomel drinken, leguaan eten en huilende vrouwen

Ik zit nu hier op maandagmiddag in het koude Nederland, na te genieten van een prachtige week in Curaçao. Wat mis ik het toch om daar te zijn, om ’s ochtends als je wilt even in zee te springen en te snorkelen met allerlei mooie vissen. Om in een zwembroek rond te lopen en het nog warm te hebben. Om wakker te worden en Angela naast me te zien liggen. Ik mis veel, maar dat betekent dus ook dat ik mooie herinneringen heb opgedaan en weer iets om naar uit te kijken (nog een maandje en dan is Angela weer thuis).
Al blijkt trouwens dat het in Curacao helemaal niet zo lekker meer was, het regende gisteren ontzettend hard daar en de zon was blijkbaar niet te bekennen. Ik moest hem dan ook meenemen naar Nederland, maar hier aangekomen bleek er ook storm te zijn. Misschien dat ik hem ergens onderweg ben verloren dan.

In mijn vorig verslag was ik gebleven bij de maandag. Nu dus verder naar de dinsdag, waarop Angela ’s ochtends weer had gewerkt. Hierna zijn we samen boodschappen gaan doen bij Vreugdenhil, een gigantische winkel, dus het was maar goed dat we al een lijstje hadden (en deze keer niet eens vergeten, hoe knap is dat!!). We hebben veel lekkere dingen in huis gehaald zodat we ook thuis een feestje konden bouwen, naast dat vele uit eten gaan. Dat is in Curaçao namelijk ontzeeeeeeeettend lekker en ook nog eens erg goedkoop, soms zelfs goedkoper dan spullen halen en koken. Daarna zijn we lekker op het strandje bij Hemingway gaan liggen en de zee in gegaan. Deze keer een best vieze en groene zee.. We hadden niet echt de tijd om nog weg te gaan, aangezien Angela om 4 uur een Happy Hour had voor alle families en medewerkers van het CDTC. Gelukkig mocht ik hier ook bij zijn. De families die deze 2 weken therapie volgen (en nog een paar van vorige periode) komen dan bij elkaar om elkaar en de staff te leren kennen. Rond een uurtje of 6 hadden we het wel gezien (en het eten en drinken opgemaakt…) en doken we nog eventjes de zee in bij ons om de hoek. Heerlijk om in elkaars armen naar de zonsondergang te kijken en de sterrenhemel te zien. Die avond zijn we met de hele groep naar een chique uitziende Italiaans restaurant geweest en hebben we daar pasta voor de halve prijs gegeten, mmmm! Een heerlijke lasagne voor 16 gulden (ongeveer 7 euro), daar kan je het thuis amper voor maken!

De volgende dag gingen we beide vroeg op, want om 8 uur zou ik voor het eerst een dolfijn gaan voelen. Vanwege Angela’s stage mocht ze 1 gratis encounter cadeau doen bij Dolphin Academy. Ik stond tot mijn middel in het water en had een hoop interactie met een dolfijn. Ik stond aan de ene kant van de trainster en een gezinnetje aan de andere kant, wat betekende dat ik vaak de dolfijn voor mezelf had. Wat heerlijk om zo dichtbij zo’n mooi dier te zijn en te voelen enzo. Ook geweldig dat Angela erbij mocht zijn, omdat zij zo’n passie voor dolfijnen heeft en heeft kunnen zien hoe ik daar ook mee genoot. Aangezien ik 2 dagen daarvoor St. Tropez ’s nachts zo’n mooie plek vond, wilde ik dit ook nog graag met daglicht zien. Dit vond Angela natuurlijk ook geeeen probleem en zo zijn we ’s middags beland op een ligbedje bij St. Tropez met een warme zon in een blauwe hemel en een heerlijk koude cocktail in onze hand. Deze loungeclub heeft een groot zwembad met heerlijke loungeplekjes eromheen. Net een metertje achter het zwembad zie je de zee al, dus echt een prachtig uitzicht. Natuurlijk ook heel wat gave foto’s gemaakt, die onderweg naar Nederland zijn. Daar dus nog eventjes geduld voor! Rond half 4 waren we weer terug, want Angela moest nog een uurtje terug naar het werk.
Terwijl Angela aan het werk was, ben ik foto’s gaan maken van de laatste swim van een andere intern. Hij mocht zwemmen met DeeDee en Papito (een therapiedolfijn van een jongen waar ik in Nederland mee werk en dus ook al een beetje kende). Vanmorgen de encounter en de middag weer bij de dolfijnen, hoe gaaf is dat! Terwijl ik foto’s aan het maken was, kwam Papito ineens richting mij gezwommen en gaf mij zomaar een kus!! Wat heerlijk was dat en wat bijzonder, omdat dat eigenlijk nooit gebeurt en ook niet echt de bedoeling is haha. Die avond wilden we eigenlijk meegaan naar TMF waar ze karaoke hebben op woensdagavond, want daar had ik al heel leuke verhalen over gehoord. Helaas kreeg werd Angela helemaal niet lekker, waar ik de maandagmiddag een paar uurtjes last van had. Ook anderen op de boot hebben hier al last van gehad, dus misschien een virusje of iets dergelijks… We hoopten dat het na een uur paar uurtjes slapen wel over zou gaan, maar dat viel tegen. We zijn die avond uiteindelijk dus maar thuis gaan eten en vroeg in bed gaan liggen, om samen spelletjes te doen en gewoon samen te zijn.

De volgende dag stond volledig in het teken van de dolfijnen!!!! Ik mocht die ochtend om 11 uur met de dolfijnen gaan zwemmen bij Dolphin Academy, met Angela die vanaf een afstandje kon mee kijken en veel foto’s en filmpjes heeft kunnen maken. Het was echt zo ontzettend gaaf om dat te doen, ook hier weer vaak de dolfijn voor mezelf gehad. GeeGee, een therapiedolfijn en moeder van Papito, zit momenteel bij de Academy en laat ik nou net met die dolfijn mogen zwemmen. Een aantal spelletjes met de dolfijnen mogen doen, veel mogen aaien en zwemmen met ze, om het met een ride af te maken. Dan lig je in het water met je armen naast je en word je ineens opgepakt om aan de rugvinnen een stuk meegetrokken te worden. Heeeeeeeel gaaf om te doen! Het leuke was ook dat we het die middag om konden draaien, Angela mocht namelijk haar tweede swim doen met een therapiedolfijn, omdat ze daar als stagiare aan het werk is. Deze keer zwom ze met Chabelita, een van de therapiedolfijnen met wie ze op dat moment werkte. Ik mocht mee op het dok om foto’s en filmpjes te maken, dus ik heb van ontzettend dichtbij kunnen zien hoe ze aan het genieten was. Zo bijzonder om deze gave ervaring van elkaar te kunnen zien en dit te kunnen delen. Die avond hebben we weer met zijn tweetjes doorgebracht en de plannen van woensdagavond een beetje ingehaald. We zijn eerst lekker gaan eten bij Hemingway, het tentje bij ons om de hoek met lekker en goedkoop eten. Vervolgens zijn we naar Adventure City over gegaan, hier had ik al zoveel over gehoord dat ik het wel mee moest maken. Een best grote hal met overal waar je kijkt speelmachines. Van door de lucht vliegen op het motor, tot een potje airhockey tegen een local. Van basketballen door een hoepel gooien, tot een kleurenroulette. Het was zo leuk, dat we als laatste weggingen met onze gewonnen snoepgekko, lolly en damspelletje van papier. Wat een prijzen haha!

Vrijdag was alweer onze laatste hele dag samen. Die ochtend was ik nog even naar de winkel geweest om een verrassing te halen. Angela had mij meegenomen naar onze eerste keer samen eten, dus had ik ook iets speciaals in gedachten. Die ochtend hebben we samen chocomel gedronken met een stroopwafel erbij, iets wat best wat herinneringen met zich meebrengt haha. We zijn die middag naar Santa Cruz gereden, waar je een trip kan regelen om met een watertaxi naar de Blue Cave te gaan. Als eerste stop je op het zwarte strand zand, vanwaar je snorkelend naar een wrakschip kan gaan, ook weer erg indrukwekkend! Na een uurtje word je weer opgehaald en vaar je door naar de Blue Cave. Angela was hier al eens geweest en nadat ik deze foto’s gezien had, wilde ik dit toch niet missen. Die avond zijn we nog naar Willemstad gegaan en samen met Andreas en Esther een heerlijke pizza gegeten bij de Italiaan. Ook weer hartstikke lekker, goedkoop en met een heerlijk gratis biertje. Dat is leuk aan Curacao, overal is wel ergens iets speciaals zoals een Happy Hour met gratis drank of drank voor de helft, een hap eten met gratis drankje, noem maar op!
Ik wilde die dag ook nog graag naar Jaanchies waar we dichtbij zaten, maar dat zat er helaas niet meer in. De volgende ochtend, onze allerlaatste ochtend samen, zijn we nog eventjes naar Punda (de ene kant van Willemstad) gereden voor de allerlaatste spulletjes te kopen. Vervolgens dus een lange, maar gezellige, leuke en mooie rit naar Westpunt om toch nog een keer naar Jaanchies te kunnen. Dit is een restaurantje waar je een stukje leguaan kunt eten, de enige legale plek op heel Curacao. En hoe stoer is het om nu toch te zeggen dat we allebei leguaan gegeten hebben! Heel cool restaurantje met een lopende en pratende kaart. Dit houdt in dat er een man bij je aan tafel komt zitten en begint zijn hele menu te vertellen. Van prijzen heb je dan nog geen idee en alles klinkt lekker, dus een leuke en verrassende manier om zo eens te kiezen wat je wil gaan eten. En al het eten is bereid met vitamine L zoals Jaanchies zelf zegt, de vitamine Love haha. Vroeger werd leguaan namelijk ook gegeten om het libido een boost te geven, dus toch jammer dat ik die avond in het vliegtuig zat haha. Verder hadden ze daar een super mooie vlindertuin met allemaal witte vlindertjes, wat heel speciaal was voor Angela. Zij eindigde de ochtend ook met een ontzettend gaaf cadeau voor mij. Aangezien ze er met sinterklaas niet is en met kerstmis maar half en we allebei een geweldige week achter de rug hadden, leek het haar leuk om alvast een alles-in-een cadeautje te geven. Voor de mensen die me een beetje kennen, was het al duidelijk dat ik er een beetje ongemakkelijk bij zat. Ik hou ontzettend van cadeau’s geven en mensen daar blij mee maken, maar krijgen gaat toch wat lastiger. Maar wat een gaaf cadeau was het zeg. Ik had namelijk na de swim hele gave foto’s die door de Academy zelf gemaakt zijn. Ook was er een film van de hele swim gemaakt, maar dit alles vond ik te duur om te kopen. Blijkbaar had Angela al contact met het thuisfront gehad, dat zij ook op mij moesten inpraten dat het te duur was en de herinnering in je hoofd hoort te zitten, zodat ik me niet zou bedenken. Dus wat was het een verrassing toen ik ineens toch de film én de foto’s in mijn handen had van mijn swim. Echt een geweldige verrassing waar ik nog lang plezier van zal hebben. Na dit mooie afscheid was het dan toch echt tijd om naar het vliegveld te rijden. Na een drankje was het dan zover om elkaar een laatste hele dikke knuffel en kus te geven. Wel heel zwaar om na zo’n geweldige week de roltrap op te gaan en Angela daar beneden te zien staan, zwaaiend voor zolang we elkaar nog zien. En dan ben je ineens weer alleen, na een fantastische week samen zijn. Gelukkig hebben we veel foto’s en filmpjes gemaakt en een hoop dingen meegemaakt, zodat we nog genoeg hebben om komende weken van te genieten. Want over precies een maand, op tweede kerstdag, zitten we weer naast elkaar.

Maar het verhaal is nog niet klaar, want toen kwam de vlucht. Eerst lekker op het vliegveld gerelaxt en terug gedacht aan alles van die week. Daarna het vliegtuig in, een uur later dan verwacht maar daar is het ook Curacao voor, waar ik mijn stoel zag. Tussen 2 vrouwen in, dus ik voelde de slapeloze bui al hangen. Op de heenweg had ik namelijk ook al 2 mensen in gezeten, waardoor ik absoluut niet kon slapen. Maar het ontvangst begon goed: “weet je zeker dat je hier wel wilt komen zitten?” kreeg ik als eerste te horen, waarna een hoop dames begonnen te lachen. Ik had helaas geen andere keus, maar het eerste uurtje was al gezellig met veel vakantieverhalen, snoep en lachen. Toen iedereen was uitgepraat begon ik m’n filmpjes te kijken en te slapen. Helaas geen oog dicht gedaan, omdat degene voor mij haar stoel zo ver mogelijk naar achteren deed en degene achter mij met haar kniën in de leuning begon te porren als ik mijn stoel een beetje naar achter begon te doen. Uiteindelijk van alles geprobeerd, maar ik kwam er al snel achter dat slapen in een vliegtuig niet voor mij is weggelegd haha. Toen was het tijd voor de landing, welke ontzettend spannend was. Veel turbulentie door de storm, best wat huilende en gillende vrouwen om me heen. Ook dit leek weer uit een film te komen, maar dan een minder leuke. Uiteindelijk stond het vliegtuig dan toch veilig en wel op de grond, met het einde van mijn vakantie in Curaçao.
Wat een geweldige week vol leuke ervaringen, een week waarin ik alleen maar heb genoten in een land waar ik nog zeker een keer terug naar zou willen.

Een heel verhaal om te lezen, dus als je hier bent aangekomen, dan heb je goed je best gedaan! Hopelijk was het leuk om te lezen, voor mij om te typen en te herbeleven wel in ieder geval.

Tot bij mijn volgende grote reis! Groetjes Daan

PS. De foto’s van de vakantie zullen binnenkort op Facebook verschijnen, zodra ze deze kant opgekomen zijn.